Ajacied
Als we na de overblijf samen oplopen draait hij zich opeens om en zegt: ‘Dus jij gooit het hek steeds weer voor mijn neus dicht, terwijl ik ‘m wel altijd voor jou openhoud? Leuk is dat!’ Ik schiet ik in de lach en het ijs is gebroken.
Hard Gras
We raken aan de praat over voetbal, waarom weet ik niet want ik heb daar niets mee. Arie des te meer: Hij noemt zich Ajacied.
‘Dat is grappig,’ zeg ik. ‘Ik heb een gedicht geschreven over Ajax.’ Het is het enige voetbalgedicht wat ik ooit schreef. ‘Ken je het voetbaltijdschrift van Henk Spaan Hard Gras? Daar staat mijn gedicht in.’ ‘Nooit van gehoord, maar dat gedicht wil ik wel graag lezen!’
Later!
Een paar weken lang vergeet ik om het uit te printen. Elke dag vraagt hij: ‘Hey, waar is mijn gedicht?’ ‘Morgen!’ roep ik over het schoolplein terug. Ik denk aan een Surinaams ex-vriendje dat altijd riep: Later! En dat je dan wist dat dat nooit zou gebeuren.
‘Daar heb je je vriendinnetje weer!’roepen zijn mannelijke collega’s, wanneer ik een print van mijn gedicht bij mij heb in een plastic mapje. Arie straalt alsof hij een cadeau krijgt voor zijn verjaardag. Als hij het gedicht oprolt en in zijn zak steekt wil ik zeggen: ‘Niet oprollen, dan kreukt het zo!’ Maar dat lijkt mij nogal schooljuffrouw-achtig dus ik zie het met lede ogen aan en vraag mij af of hij het ooit echt zal lezen.
Huts
De volgende dag komt hij naar mij toe: ’Ik heb je gedicht voorgelezen in de klas. Het leek mij echt iets voor de kinderen omdat het gaat over voetballers die begonnen zijn op het pleintje in de straat. Ze vonden het heel mooi. Als je weer eens iets hebt hou ik mij aanbevolen.’
Ik heb hem nog niet verteld dat ik ook een blog heb met verhalen over de overblijf. Ik heb die voorgelezen in mijn klas, maar moest het qua populariteit afleggen tegen de Nederlandstalige rappers zoals The Blockparty & Esko met Huts of Broederliefde met Mi no lob. Benieuwd wat hij vindt van de onstuitbare opmars van Surinaamse en Marokkaanse ritmes in de Nederlandse muziekcultuur. Later!