Ik heb Cindy Kerklingh van Tweemaal Thuis ontmoet. Zij begeleidt zowel privé als op scholen kinderen in echtscheidingssituaties. De methode die zij daarbij gebruikt heet KIES en staat voor Kinderen In Echtscheidings Situaties. Misschien heb je er wel eens van gehoord. Cindy heeft 20 jaar werkervaring als leerkracht en Intern Begeleider op een basisschool. Ze weet als geen ander wat zich in de klas kan afspelen met kinderen in dit soort situaties.
Haar eerste tip en iets om over na te denken is deze:
Wist je dat veel kinderen uit zichzelf niets over een scheiding zeggen als het ze niet gevraagd wordt?
Veranderingen in gedrag
Cindy vertelt dat je bij kinderen in een echtscheidingsituatie vaak veranderingen in gedrag ziet zoals bijvoorbeeld- Drukker zijn
- Meer lichamelijk contact zoeken. Dit zie je vaak bij jongens.
- Terugtrekken, stiller zijn. Dit zie je meer bij meisjes.
- Niet meer willen luisteren
- Storend gedrag vertonen
- Sneller geïrriteerd zijn
- Onrust zoals bijvoorbeeld moeite met stil zitten
Druk hoofd
Er kan veel angst en onzekerheid zijn over wat er allemaal gaat gebeuren. De kinderen hebben vaak een ‘druk hoofd.’ Dit heeft tot gevolg dat ze minder (makkelijk) lesstof op kunnen nemen. Naar jou luisteren wordt ook lastiger als je hoofd zo vol is.
Niets bekend over een scheiding maar valt bepaald gedrag op?
Is jou niets bekend over een scheiding maar valt een gedragsverandering bij het kind op?
- Ga naar de leerkracht. Zeg wat je ziet of hoort.
- Vraag de leerkracht of hij/zij weet of er wat speelt. De leerkracht mag jou melden dat er sprake is van een scheiding. De details mag hij niet doorgeven.
- De coördinator kan contact opnemen met de ouders om te overleggen wat tijdens het overblijven helpend kan zijn voor het kind.
Hier kan je op letten in jouw houding
- Als het kind iets vertelt over de ouder, heb dan geen oordeel en kies geen partij. Blijf neutraal. Ook al lijkt het dat het kind partij kiest voor een van beiden. Op de lange termijn is het voor het kind belangrijk dat de relatie met beide ouders positief blijft.
- Het is belangrijk de kinderen niet met (goedbedoelde) hulp of oplossingen te bombarderen. Oplossingen worden niet verwacht.
- Verdriet delen lucht op. Tijdens de overblijf kan het kind wellicht net iets meer van zichzelf laten zien. Dan is het bieden van een veilige plek, waar het kind gezien en gehoord wordt al heel waardevol!
- Wees oprecht geïnteresseerd en geef het kind de ruimte om te vertellen. Door te luisteren kan je wat ruimte maken in het drukke hoofd van het kind.
Hier is nog een mooie tip van Cindy voor jouw communicatie
Als je zegt: ‘Het valt mij op dat je… bijvoorbeeld: vaak andere kinderen slaat afgelopen 2 dagen. Gaat het?’, nodig je een kind uit om met een verhaal te komen. Deze vraag is ondersteunend en geeft meer ruimte dan ‘Hoe gaat het?’ Het is maar één woord wat je weglaat. Voel je het verschil?
Een jongen van 7 jaar antwoordde hier op met: ‘Nee.’ Hij heeft de TSO medewerkster verteld over de scheiding. Thuis vertelde hij aan zijn moeder over het gesprekje met de overblijfjuf. Hij had gezegd niet meer precies te weten wat hij allemaal had verteld. Wat hij nog wel wist was dat hij het zo fijn vond dat zij hem even had geknuffeld. Dit had moeder ook een goed gevoel gegeven. Haar kind was in deze spannende situatie even gehoord en gezien.
Cindy: Weet dat je van grote waarde kunt zijn voor het kind.
Veel succes in de TSO!
