Stress
Als centrale coördinator bij een overblijforganisatie werk ik op 9 scholen, waar de kinderen allemaal 45 minuten lunchpauze hebben. Hiervan is 15 minuten bedacht voor eten en 30 minuten voor buitenspelen. Voor veel kinderen is dit kwartier meer dan genoeg, maar er zijn altijd een paar kinderen die langer nodig hebben, om welke reden dan ook. Ik merk dat overblijfkrachten dit vaak lastig vinden. Ze willen deze kinderen niet alleen laten in de klas, maar zijn ook nodig buiten op het plein. Dit geeft stress.
Spijsvertering
Als gewichtsconsulente zie ik juist voordelen in rustig eten. Rustig eten is belangrijk voor je ‘buikgevoel’, pas na ongeveer 20 minuten geeft je maag namelijk een seintje aan je hersenen als je vol zit. Als je hier niet naar luistert eet je dus makkelijk te veel. Rustig eten heeft nog een belangrijk doel, namelijk de spijsvertering. Door rustig te eten en goed te kauwen kan het spijsverteringsproces al in je mond beginnen. Je speeksel bevat enzymen die de eerste stap zijn in dit proces. Goed kauwen zorgt er tenslotte voor dat het eten in kleine stukjes in je maag terecht komt wat zorgt voor een makkelijkere vertering en betere stoelgang.
‘Simpele’ oplossingen
Het is dus belangrijk om dit onderwerp te bespreken. Met elkaar én met school. Als overblijfkracht weet je vaak heel goed welke kinderen meer tijd nodig hebben en wat wel en niet werkt om ze door te laten eten. Deel je ervaringen met elkaar en bespreek wat de grootste knelpunten zijn. Zoek vervolgens naar ‘simpele’ oplossingen. Zo hebben wij bijvoorbeeld op een aantal scholen de eettijd voor kleuters opgerekt naar 25 minuten, mogen een aantal kinderen een rustig plekje zoeken in de aula en blijft structureel tenminste één overblijfkracht binnen om langzame eters meer tijd te geven. Deze aanpassingen geven rust bij de kinderen én bij de overblijfteams. Win-win dus.
Succes!
