Ik wil het zo graag anders
Toen ik terug naar huis reed merkte ik dat ik het helemaal zat was! Sorry, ik moet het even kwijt. Misschien ga je dit niet zo’n leuke bijdrage van mij vinden. Misschien vind je mij straks wel een super stom mens. Dat mag. Mijn ergernis wordt gevoed door een grote wens naar verandering. Mijn wens naar partnerschap tussen leerkracht en tso-medewerker.
Te vaak hoor ik nog verhalen als hierboven. Hoelang gaat dit nog zo door? Hoe lang blijven de TSO en de school 2 eilanden waar nauwelijks een bootverbinding tussen is? En als er wel bootverbindingen zijn tussen de eilanden hoe lang blijven leerkrachten dan nog denigrerend reageren op overblijfmedewerkers? Hoe lang blijven tso-medewerkers alles slikken omdat de leerkracht het zegt dus dan zal het wel...?
Sta op
Sta op, tso-organisaties! Neem een duidelijke positie in. Scholen die zeggen dat zij zich niet met de TSO willen bemoeien snappen niet wat kinderen nodig hebben. Maak dat duidelijk. Zij snappen dan blijkbaar goed wat zij zelf nodig hebben. Pauze. Rust. Maar zo werkt het niet! Het gaat om dezelfde kinderen, in dezelfde ruimtes. Open de ogen van de schooldirectie. Stel voorwaarden in de samenwerking. Bespreek met elkaar op welke manier jullie zullen gaan communiceren. Wat betekent dat voor de directie, tso-coördinator, tso-medewerkers en leerkrachten. Wat zijn realistische verwachtingen? Werk samen.
Laat je horen
Sta op, tso-medewerkers! Laat horen en weten wat er nodig is om het werk goed te kunnen uitvoeren. Houd je emoties onder controle en werk aan positieverbetering. Ga met elkaar in gesprek. Benader het positief. Werk aan win-win situaties. Spreek met anderen trots en enthousiast over jouw werk op de school. Maak duidelijk wat er allemaal komt kijken bij een goede pauze voor kinderen. Maak de sprong!
Hoe het afliep
Het mooie is dat de tso-medewerkster, na een aantal nachten slecht te hebben geslapen, een gesprek heeft aangevraagd bij deze leerkracht. Ze heeft verteld wat de situatie met haar en met de relatie met de kinderen in de klas had gedaan. De leerkracht heeft verteld waarom zij zo reageerde. Door naar elkaar te luisteren, door gedachten en gevoelens onder woorden te brengen begrepen zij elkaar veel beter. De leerkracht heeft haar excuses aangeboden. Het heeft hun dichter bij elkaar gebracht. Hoe fijn is dat!
Mijn wens voor 2018 is dat iedere tso-medewerker:
- dagelijks het initiatief neemt om de leerkracht te begroeten
- dagelijks vraagt of er bijzonderheden zijn die zij moet weten
- de leerkracht, indien nodig, tips vraagt voor het begeleiden van deze groep
- zich probeert te verplaatsen in de rol en werkzaamheden van de leerkracht
- zich trots voelt op het belangrijke werk dat hij/zij doet
Mijn wens voor 2018 is dat iedere leerkracht:
- de tso-medewerker iedere dag vriendelijk ontvangt
- de naam kent van de tso-medewerker(s) van deze klas
- zich realiseert dat een goede pauze voor kinderen samen gaat met contact met de tso-medewerker
- dagelijks vertelt wat de bijzonderheden van de dag zijn
- in bijzijn van de kinderen respectvol spreekt over de tso-medewerker
- afspraken maakt over het gebruik van materialen in de klas tijdens de TSO
- zich probeert te verplaatsen in de rol en werkzaamheden van de tso-medewerker
Inspireren en leren
- Waar loop jij in contact met de leerkracht of school (nog) tegenaan?
- Wat zijn successen die jij een ander ook gunt?
Ik wens je een mooie sprong naar 2018!
Een hele fijne vakantie en graag tot volgend jaar.
