De volgende situatie hoor ik heel erg vaak.
Ruzies oplossen als je zelf niet hebt gezien wie er is begonnen
Je hebt misschien de neiging om de ruzie zo snel mogelijk op te lossen.
Je vraagt wie er is begonnen.
Of misschien vraag je: “Waarom deed je dat?”
Je komt met oplossingen of adviezen.
Er komen geëmotioneerde verhalen.
Je kan het niet goed verstaan.
Je raakt geïrriteerd.
Wie moet je geloven?
Hoe kan je het positief aanpakken zodat kinderen er van leren?
- Blijf rustig!!! Je geeft zo het goede voorbeeld.
Je hebt dan een kalmerende werking op de kinderen. - Zeg dat je niet gezien hebt wat er is gebeurd.
- Beschrijf wat je voor je ziet staan.
Bijv: ”Jij kijkt heeeel boos en jij bent in tranen.”
Hou dan een paar seconden je mond.
Waarschijnlijk begint 1 van de kinderen te vertellen - Beginnen ze door elkaar te praten zeg dan:
“Wacht even. Zo kan ik jullie niet verstaan.
Vertel jij eerst en vertel jij daarna jouw verhaal.” - Stel geen waarom-vragen.
Die werken beschuldigend en geven verdedigende reacties. - Luister zonder te oordelen, te preken of oplossingen te geven!
Dus niet: ”Ja, dan had je ook maar niet moeten schoppen!” - Vraag hoe ze het probleem kunnen oplossen.
Kinderen leren hier meer van dan van straf.
Er kan pas verder worden gespeeld als er een oplossing is. - Vraag beide kinderen of zij akkoord gaan met de oplossing.
Zo nee, dan denken ze opnieuw na wat zou helpen. Akkoord?
Ze mogen weer verder spelen.
Veel succes in de TSO!
