Ben je er ten eerste van bewust, dat de stap om jou dit te vertellen een grote is en getuigt van een vertrouwensband tussen jullie. Oordeel niet en stel vooral geen vragen, te vroeg hiervoor. Wat dit kind vraagt, is slechts erkenning van hetgeen het meemaakt.
Een reactie als “pffff, heftig” of “jeetje” is genoeg voor nu. Op deze manier blijft het kind zich veilig en vertrouwd voelen bij jou. Vaak komt daarna nog een stuk informatie of beleving als je op deze manier handelt. Houd ook dan je reactie zeer neutraal.
Wist de school er al van?
Bij de overdracht na het overblijven, deel je dit met de leerkracht. Zo wordt voor jou ook duidelijk of het al bekend was bij school.
Vaak is voor de school zelf het al lastig om te beslissen wanneer dit soort informatie wordt gedeeld met de overblijfkracht. Zelf pleit ik er sterk voor dat ouders dit óf zelf delen met de overblijf óf dat de leerkracht bij hen aangeeft dat het goed is om de overblijf ook in te lichten. Hoe vaak komt het niet voor, dat een kind vreemd of moeilijk gedrag vertoont en je daarna pas op de hoogte wordt gebracht van een scheiding? Een gemiste kans om dit kind in de voorbije weken met meer begrip dan onbegrip te benaderen.
Moeder: “Heeft de leerkracht het dan niet verteld?”
Als coördinator bel ik regelmatig een ouder als er iets opvallends is gebeurd, zeker als een kind zich anders gedraagt. In de laatste jaren heb ik nu toch al zeker drie keer meegemaakt dat ouders me dan vertellen dat ze in scheiding liggen, maar er ook vanuit waren gegaan dat de leerkracht dit wel verteld had aan ons. Voor een school is en blijft het een moeilijk item; valt dit binnen privacy? Daarom ook dat onze school nu nadenkt over een extra vraag/regel op het inschrijfformulier, zodat veranderingen in de thuissituatie gewoon richting het overblijven doorgespeeld kunnen worden.
Wet op de Privacy
Welke schoolgids je ook openslaat, overal vind je de zin: ”… school draagt zorg voor een veilige en vertrouwde omgeving …”. Als jij als overblijfkracht het veranderende gedrag mag signaleren als reactie op de stressfactor die een scheiding nu eenmaal is (i.p.v. “wat is ie lastig”), kun je veiliger en vertrouwder reageren en handelen. De exacte in’s en out’s van de scheiding hoeven we niet te weten. Maar dat het kind thuis een pijler mist in zijn bestaan? Ik vind van wel. En jij?
Yolanda van Leest, coördinator/trainer TSO
