Je denkt, daar heb je ze weer die pubers
Je verheft je stem en zegt dat ze daar niet elke dag over hoeven komen te zeuren. De muziek gaat niet aan en zeker niet zo hard en trouwens, het is rot muziek. De reactie van Tessa en Cas is fel: “ja hoor, jij bent een rot overblijf, er mag ook helemaal niets van jou. Dat is onze muziek en wij mogen dat bepalen”
Daar komt de rest van de groep
Bijna iedereen is het natuurlijk eens met Tessa en Cas en dat laten ze horen ook. Jij denkt die radio gaat mooi niet aan en er volgt een stevige discussie.
Meningsverschil of lastig gedrag?
Vanuit de tso-medewerker gezien is dit lastig gedrag, ze deden steeds de radio weer aan hadden een grote mond en trokken de hele klas mee.
Nu vanuit Tessa en Cas gezien: het is hun pauze, zij houden van die muziek en de tso-medewerker doet de radio zomaar uit zonder iets te zeggen.
Pubers
ontwikkelen steeds meer een eigen mening. De mening van leeftijdsgenoten wordt belangrijker dan die van volwassenen. (Bijna) pubers willen gehoord worden maar mondigheid en brutaliteit worden dan snel door elkaar gehaald.
De tso-medewerker
wil terecht dat de kinderen niet brutaal doen maar naar haar luisteren. Ze heeft waarschijnlijk gelijk dat deze muziek wel heel erg indringend was. Maar kinderen van groep 8 laten zich niet zomaar dwingen en willen zeker niet als ‘kleuters’ behandeld worden.
Wat zou je kunnen doen?
- Bedenk dat ook groep 8 een leuke overblijf mag hebben
- er zijn dan natuurlijk wel regels
- bedenk samen hoe kunnen we elkaar hier in vinden
- welke afspraken maken we
- maar daar moeten jullie je dan wel aan houden
- anders zijn er consequenties, dan gaat bijvoorbeeld de radio uit
Hoe zou dat kunnen gaan in dit geval?
Bedenk voor jezelf welke radiozender en welke muziek acceptabel is tijdens de overblijf. Ga met de kinderen hierover in gesprek. Kun je eens worden?
Maak samen afspraken over hoe hard de radio aan mag, bijvoorbeeld bij het rode streepje.
Daarna bespreek je de consequentie als ze zich niet aan de afspraken houden. Als de radio te hard aan staat is het bijvoorbeeld een keer waarschuwen en dan gaat hij uit. Als iedereen boven de radio uit gaat gillen gaat hij zachter enzovoorts. Het is handig om deze regels op te schrijven en naast de radio te hangen.
Natuurlijk gaan er alsnog kinderen protesteren als de radio uit moet maar dan wijs je ze op de afspraken en de consequenties. “Jullie hebben nu twee keer de radio harder gezet en we hebben afgesproken dat dan de consequentie is dat hij uit gaat. Morgen mag hij weer aan”
Afspraken maken en consequenties bespreken kun je in heel veel situaties toepassen. Kun je er zelf een paar bedenken?
Ellen de Looff, Gewoon Opgroeien
